John Gielgud chciał wystąpić w roli Chóru, ale Laurence Olivier wolał przydzielić mu postać króla Francji i Gielgud wogóle zrezygnował z wystąpienia w tej ekranizacji.
Laurence Olivier początkowo nie czuł się pewien swoich umiejętności reżyserskich i próbował zaangażować do tego zadania Williama Wylera, który parę lat wcześniej reżyserował "Wichrowe wzgórza". Ten jednak przekonał go do tego, że film na podstawie sztuki Williama Szekspira powinien reżyserować Olivier. To samo też powiedzieli, Carol Reed i Ralph Richardson.
Większość filmu, w tym bitwę pod Azincourt, nakręcono w Irlandii, ponieważ kraj ten był w czasie II wojny światowej neutralny i dzięki temu obsadzie nie groziły ataki Luftwaffe.
Zdjęcia do filmu nakręcono we wsi Enniskerry i na dworze Powerscourt (Irlandia) oraz w Denham (Anglia, Wielka Brytania).
Ponieważ w czasie wojny metal nie był łatwo dostępny, kolczugi zrobiono na drutach z szarej wełny.
W czasie kręcenia filmu była to najdroższa produkcja brytyjskiej kinematografii. Jej budżet wyniósł 2 miliony funtów.
Większość istotnych zmian w tekście sztuki (tych, z których powodu film jest często krytykowany) została wprowadzona na prośbę Winstona Churchilla.
Jest po pierwszy film na podstawie sztuki Williama Szekspira sfilmowany w Technicolorze.
Ówczesna żona Laurence'a Oliviera, Vivien Leigh bardzo chciała zagrać księżniczkę Katarzynę, ale nie pozwolił jej na to David O. Selznick, gdyż aktorka wówczas była związana kontraktem z jego wytwórnią, Selznick International Pictures. Sama Vivien Leigh nigdy nie wybaczyła tego Selznickowi i nigdy więcej już nie chciała grać w jego filmach.
Wiele scen w których akcja toczy się we Francji (nie dotyczy to ujęć bitewnych) zostało stworzonych w oparciu o średniowieczne teksty ilustrowane. Próbując odtworzyć charakterystyczną, stylizowaną architekturę, wywołano jednak efekt uboczny w postaci dosyć nierealistycznej scenografii.